Kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Oleksowie Nr rej. MWKZ 95/A/81 z dn. 15.03.1981 r.
Parafia oleksowska jest bardzo starą wspólnotą. Jej początki datuje się na rok 1254, źródła wspominają o drewnianym kościółku pw. św. Jana i św. Stanisława w Oleksowie również w 1326 roku. Kościół parafialny pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika, który stoi do dziś, wybudowano w 1652 roku. Budynek od początku postawiono z trwałego materiału – czerwonej cegły i białego kamienia. Oczywiście, ażeby dotrwał do dziś wymagane były niezbędne remonty, rozbudowanie gmachu w 1902 roku oraz szczęśliwe unikanie destrukcyjnych działań natury i wojen.W 1902 r. został powiększony - dobudowano od zachodu część nawy, od północy kaplicę św. Stanisłzwa i zakrystię z małym przedsionkiem. W czasie I wojny swiatowej kościół został zniszkony, odnowiony w 1921 r. W okresie późniejszym dobudowano przy prezbiterium od strony południowej składzik. W 1991 i 1992 r. przystąpiono do renowacji zewnętrznych ścian kościoła oraz poprawiono blaszane nakrycie dachu. W połowie lat 90. wykonano renowację ogrodzenia kościelnego, do 1998 r. za sprawą ówczesnego proboszcza Stanisława Sikorskiego dokonano również wielu niezbędnych remontów.
Kościół usytuowany jest przy drodze łączącej Gniewoszów ze wsią Borek. Otoczony jest ogrodzeniem murowanym z XVIII w. na planie oktagonu. Od wschodu i południa za ogrodzeniem kościoła rozciągają się łaki - dawne ślady pradoliny Wisły. W obrębie murów ogrodzenia od północy wpisana jest dzwonnica z XIX w. Kościół jest kryty blachą. Fundamenty ma z kamienia i cegły, które połączone sa zaprawą wapienną. W nowszej części kościoła fundamenty z cegły ceramicznej łączonej zaprawą cementowo-wapienną. Ściany zewnetrzne i wewnętrzne - murowane z kamienia łupanego, łączone zaprawą wapienną, obustronnie tynkowany.
Konstrukcja dachowa - drewaniana z belek sosnowych, stolcowa z mieczami. pokrycie dachowe - balacha ocynkowana - malowana.
Okna wielokwaterowe, prostokątne w nawach zamknięte łukiem odcinkowym. drzwi jedno i dwuskrzydłowe - płycinowe. Posadzka - płyty kamienne i terrakota.
Sklepienie w prezbiterium i nawie kolebkowe z lunetami z dekoracją sztukaterii typo lubelski. Sklepienie oparte na burtach. W kaplicach strop płaski. W narożach kaplicy Matki Boskiej podwójnekolumny o porządku jońskim podpierające bogato profilowane belkowanie.
Kościół jest usytuowany na rzucie prostokąta, jednonawowy, na planie greckiego krzyża, trójprzesłowy z trójbocznie zamknietym prezbiterium. Od południa czworoboczna kaplica pw. Matki Boskiej wzmocniona na zewnątrz od południa i zachodu dwiema przyporami. Od północy analogiczna kaplica św. Stanisława obok zakrystia i przedsionek.
Bryła zwarta. Kościół nakryty dachem dwuspadowym, nad kaplicami również dach dwuspadowy, nad południowym skłądzikiem dach pulpitowy, nad głównym przedsionkiem do zakrystuii dach dwuspadowy.
Na skrzyżowaniu kalenic głównej nawy i kaplic usytuowana jest wieżyczka ośmiokątna kryta blachą na sygnaturkę zwieńczona krzyżem.
Fasada zachodnia zwarta, poprzedzona dobudowanym prostokątnym przedsionkiem. Fasada przebudowana po I wojnie światowej w stylu klasycystycznym. Prostokątny otwór drzwiowy ujety po bokach pilastrami zwieńczonymi u góry belkowaniem. Nad belkowaniem attyka uskokowa nasladująca podobny element w fasadzie kościoła św. Anny w Warszawie.
Wewnątrz znajdują się barokowe elementy wyposażenia, a także współcześnie wykonane witraże o charakterze patriotycznym ze scenami przedstawiającymi motywy sakralne i historyczne.
Kosciół ma 530 m2 powierzchni użytkowej i około 7100 m3 kubatury.
