Najstarsza część cmentarza rzymsko-katolickiego w Głowaczowie Nr rej. MWKZ 464/2014 z dn. 6 maja 2014 r.
Najstarsza część cmentarza rzymsko-katolickiego z 1 poł. XIX w. w Głowaczowie została wpisana do rejestru zabytków Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków decyzją nr 464/2014 w dniu 6 maja 2014 r. Wpisem objęto najstarszą część cmentarza (południowo-zachodnią) w granicach zewnętrznych muru ogrodzenia, ograniczoną od wschodu drogą, boczną alejką – prostopadłą do alei głównej, układ przestrzenno-komunikacyjny, bramę główną z 1911 r., kaplicę Cecylii Dobieckiej z drugiej połowy XIX w., kwaterę żołnierzy poległych w 1939 r., nagrobki i płyty nagrobne sprzed 1950 r., w tym najcenniejsze wymienione w wykazie zamieszczonym poniżej.
Cmentarz grzebalny założony został w 1 poł. XIX w. Następnie został powiększony pod koniec XIX i na początku XX w. Usytuowany jest przy drodze Głowaczów-Leżenice, ok. 100 m na wschód od koscioła parafialnego, na terenie opadającym ku południowi. Układ przestrzenny nekropolii został ukształtowany w 1 poł. XX w. Układ komunikacyjny (z zaakcentowaną aleją główną biegnącą wzdłuż cmentarza, od zachodniej bramy głównej oraz bocznymi alejkami, prostopadłymi do alei głównej) jest regularny w części północnej cmentarza i nieregularny od południa, dostosowany do ukształtowania terenu. Cmentarz ogrodzony jest prostym, niskim murem kamiennym.
Najbardziej wartościowa pod względem przestrzennym, artystycznym i historycznym jest jego część południowa-zachodnia. Układ przestrzenno-komunikacyjny jest czytelny. Brama główna z furtą została wzniesiona w 1911 r. Z cegły. Składa się z trzech filarów, których swa zwieńczone są żeliwnymi,. Dekoracyjnie ukształtowanymi krzyżami. Zachowało się wiele cennych nagrobków z XIX i 1 poł. XX w., prezentujących różne typy: płyta nagrobna, krzyż na cokole, figura na cokole, obelisk na cokole, pień drzewa, stela, płyta nagrobna. Przeważnie są wykonane z piaskowca, ale występują również granitowe, marmurowe i żeliwne.
Wśród pochowanych na cmentarzu znajdują się osoby zasłużone dla Głowaczowa: powstańcy styczniowi, żołnierze, miejscowi księża, dziedzice Głowaczowa i Leżenic (rodzina Boskich, Ostrorogów). Najstarszy jest murowany nagrobek Barbary i Andrzeja Boskich z pierwszej połowy XIX wi. w formie krzyża na cokole. Na szczególną uwagę zasługują: żeliwny nagrobek ks. Władysława Barcińskiego z 4 ćw. XIX w., piaskowcowy nagrobek rodziny Boskich przedstawiający figurę Matki Boskiej na cokole z 3 ćw. XIX w., nagrobek Barbary Boskiej z początku XX w. w formie krzyża-steli, wykonany z czerwonego piaskowca, granitowy nagrobek Henryka Ostroroga z początku XX w. z oryginalnie ukształtowanym obeliskiem oraz nagrobek Karola Dunin Wąsowicza z 4 ćw. XIX w. w formie steli architektonicznej z piaskowca. Po stronie południowej alei głównej zlokalizowana jest kaplica Cecylii Dobieckiej z 4 ćw. XIX w. Wzniesiona z cegły i otynkowana, na rzucie prostokąta, przykryta dachem dwuspadowym, ujęta w narożach pilastrami stylizowanymi na korynckie. Gzyms oraz architraw są wielokrotnie profilowane. Wiele nagrobków posiada ślady postrzałów, powstałe we wrześniu 1939 roku w trakcie „bitwy o Głowaczów". Po stronie północnej od alei głównej znajduje się zbiorowa kwatera Żołnierzy Polskich 13 Dywizji Piechoty Strzelców Kresowych, poległych podczas II wojny światowej 9-10 września 1939 roku.
Najstarsza część cmentarza zajmuje eksponowane stanowisko w krajobrazie kulturowym. Stanowi materialny dokument dziejów parafii i miejscowości, tym cenniejszy, że z powodu działań wojennych w latach 1939-45, zniszczonych zostało wiele historycznych obiektów w Głowaczowie.
Wykaz najcenniejszych nagrobków, zlokalizowanych na cmentarzu rzymsko-katolickim w Głowaczowie.
1. pomnik nagrobny na grobie rodziny Piwowarczyków, 2 ćw. XX w., w formie pnia drzewa na skale,wapień;
2. nagrobek ks. Eustachego Pinczewskiego, ok. 1899 r., krzyż na cokole, piaskowiec;
3. płyta nagrobna Katarzyny Pinczewskiej, ok. 1892 r., piaskowiec
4. nagrobek Marjanny i Adama Danowskiego, ok. 1904 r., obelisk płaskorzeźbiony na cokole, piaskowiec
5. nagrobek Marcyanny Michciny, ok. 1910 r, cokół pod krzyż, piaskowiec
6. nagrobek Stanisława Ogonowskiego, ok. 1926 r., krzyż na skale, piaskowiec
7. nagrobek Karola Dunin Wąsowicza, ok. 1896, stela architektoniczna, piaskowiec
8. płyta nagrobna Leopolda Domańskiego, ok. 1883 r., piaskowiec
9. nagrobek rodziny Boskich, figura Matki Boskiej na cokole, 3 ćw. XIX w., piaskowiec
10. nagrobek Anieli Łaskiej, ok. 1864 r., krzyż na skale z tablicą nagrobną, piaskowiec, marmur- tablica
11. nagrobek Konstantego Boskiego, 4 ćw. XIX w., krzyż na cokole, piaskowiec
12. płyta nagrobna Lenki.Czarnowskiej, ok. 1910 r., piaskowiec, ogrodzenie żeliwne (Bliżyn)
13. nagrobek Ewy Boskiej i Marji Leżnickiej, ok. 1910 r., obelisk na cokole, piaskowiec
14. nagrobek Barbary Boskiej, ok. 1911 r., krzyż- stela, czerwony piaskowiec
15. nagrobek Henryka Ostroroga, ok. 1905 r., obelisk na cokole, granit --
16. nagrobek Edmunda Ostroroga, 1 ćw. XX w., krzyż na cokole, granit
17. nagrobek Barbary i Andrzeja Boskich, 1 poł. XIX w., krzyż na cokole, marmur
18. nagrobek Teodora Boskiego, ok. 1879 r., obelisk na cokole, piaskowiec
19. nagrobek ks. Władysława Barcińskiego, ok. 1879 r., żeliwo
20. płyta nagrobna Wincentego Wołosewicza, ok. 1905 r., piaskowiec
21. nagrobek Gracyan Podczaskiego, ok. 1872 r., krzyż na cokole, piaskowiec
22. nagrobek Stanisława Piaska, ok. 1908 r., krzyż na cokole, krzyż - żeliwo, cokół- murowany.
